To nie jest materiał historyczny. To nie jest przewodnik turystyczny. To fotograficzna opowieść o życiu codziennym, które każdego dnia toczy się przy DK 22. Na przełomie 1933 i 1934 roku rozpoczęto budowę „berlinki”, czyli
hitlerowskiej autostrady, która miała „przeciąć” Polskę i połączyć niemiecką stolicę Berlin z leżącym w Prusach Wschodnich Królewcem. Po wybuchu II wojny światowej Niemcy zmienili nieco planowany przebieg drogi i aby wykorzystać możliwości tranzytowe w szybkim tempie przedłużyli biegnącą od granic z Holandią autostradę Reichsstraße 1. „Nową berlinkę” poprowadzono więc przez Polskę z zachodu na wschód mniej więcej dzisiejszym przebiegiem drogi krajowej nr 22 przez Kostrzyn, Gorzów, Wałcz, Człuchów, Chojnice, Starogard Gdański i Malbork. Obecnie mierząca ok. 460 kilometrów droga krajowa 22 przebiega przez pięć województw i
nadal pełni funkcję tranzytową, łącząc zachodnią i wschodnią część Europy. Przez wielu mieszkańców 22-ka nadal potocznie nazywana jest „berlinką”, zwłaszcza na odcinku z Chojnic do Malborka, który po wybuchu wojny budowany był przez Niemców oraz m.in. wykorzystywanych do tego jeńców wojennych oraz robotników przymusowych, w znanej technologii płyt betonowych.
Projekt dokumentalny „Berlinka” pokazuje różne aspekty życia, które toczy się dziś każdego dnia wzdłuż Drogi Krajowej 22. Zdjęcia powstawały głównie w latach 2021-2023. W tym czasie wielokrotnie przejechałem cały odcinek „berlinki” od Kostrzyna do Grzechotek, a także niemiecką drogę od Berlina do granicy z Polską. To ostatni moment, aby uwiecznić codzienność „berlinki”, gdyż coraz mniej widocznych jest jej historycznych fragmentów. Remonty i przebudowy nieodwracalnie zatracają jej charakter oraz klimat. Każdego roku powstają kolejne obwodnice miast i droga od lat zmienia swój przebieg. Zdjęcia wykonane zostały aparatem Fuji – w zdecydowanej większości jednym obiektywem 35 mm (ekwiwalent ok. 50 mm).
Wybrane zdjęcia z projektu (całość liczy ok. 150 zdjęć)